Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

"Ο Νταβέλης στο Σικάγο" του Δ. Κωστόπουλου - ευχάριστη συντροφιά τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού!

"Η πρώτη παράνομη πράξη της ζωής μου έγινε όταν έφερα μια Κυριακή πρωί από ένα μακρινό περίπτερο, την "Αυγή" τυλιγμένη με την "Ακρόπολη". Εκεί γνώρισα και τον πρώτο μου ληστή, τον Τσακιτζή. Δεκαετία του '60 όλα αυτά, γειτονιές με βασιλικούς, ανοικτές αυλόπορτες και σκόρπιες συζητήσεις των μεγάλων για κάτι τεντιμπόηδες. Γρήγορα όμως όλα άλλαξαν και αλλάζουν. Η Καλιφόρνια του '50 του Τζέημς Ελρόυ, όπως ξεπηδάει μέσα από τις σελίδες των βιβλίων του -ένας δαίδαλος διαφθοράς, βίας, ανασφάλειας και ψευδαισθήσεων ευημερίας- μοιάζει όλο και περισσότερο με την Ελλάδα του σήμερα. Το γουέστερν της ανάπτυξης είναι εδώ.
Αυτό το βιβλίο που ξεκίνησε το 1994 ως ένα τρισέλιδο άρθρο στις "Επτά Ημέρες" της "Καθημερινής", έγινε μια βασανιστική διαδρομή δέκα χρόνων πνιγμένη σε ένα τεράστιο όγκο εφημερίδων και περιοδικών, σε τηλεοπτικά δελτία και συζητήσεις, μαζί με ατέλειωτες ώρες μελέτης για την κατανόηση του καταγεγραμμένου παρελθόντος της βίας και της παρανομίας.
Μια διαδρομή από την εποχή του Προκρούστη μέχρι σήμερα στον καιρό των νονών που δείχνουν τον τρόπο να ζεις σαν βασιλιάς σχοινοβατώντας στο κενό. Από τα άνυδρα τοπία του Φαρ - Γουέστ στα ελληνικά βουνά της Ληστοκρατίας, γιατί ο Τζέσε Τζέημς έζησε την ίδια εποχή με το Νταβέλη. Από τη Σικελία, γενέθλια γη της Μαφίας και της ιδέας ενός κράτους μέσα στο κράτος, στο Σικάγο της γενικευμένης διαφθοράς του βασιλιά Καπόνε.
Στην ερώτηση "με ποιόν είσαι; Με το έγκλημα ή με τις αρχές και τη θεσμοθετημένη κοινωνία;" θα απαντούσα με τις αρχές χωρίς κανένα δισταγμό, αν και μέσα μου κάτι, όπως σε όλους σας φαντάζομαι, που μεταλλάσσεται σε νοσταλγία για τη χαμένη περιπέτεια, μας κάνει που και που να είμαστε με τους κυνηγημένους".
Εκδόσεις : ΕΥΩΝΥΜΟΣ

Τα Μάρμαρα καλούν τα Μάρμαρα κι ο Κώστας Γαβράς αντιμέτωπος με το σκότος.

Λυπηρό και απαράδεκτο για την Ελλάδα χαρακτήρισε ο διεθνής Έλληνας σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς, το «ψαλίδισμα» που έγινε στη 13 λεπτών ταινία του , η οποία προβάλλεται στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Το σημείο της ταινίας που «ενόχλησε» ήταν η σκηνή που εμφανίζονται ανδρικές φιγούρες να σφυροκοπούν τα μάρμαρα του Παρθενώνα και οι οποίες παραπέμπουν σε ορθόδοξους ιερείς. Ο Κώστα Γαβράς από το Παρίσι δήλωσε :«Βρίσκω πολύ λυπηρό και απαράδεκτο για την Ελλάδα, μια χώρα που είναι και μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αυτό που συνέβη: το να υποκύψει δηλαδή η Πολιτεία στις πιέσεις εκπροσώπων της Εκκλησίας και να προβεί σε αυτήν την πράξη παρέμβασης σ' ένα φίλμ που αναφέρεται σε ιστορικά γεγονότα. Ο,τι απεικονίζεται σε αυτό το μικρό φίλμ είναι ιστορικά αποδεδειγμένο. Αναφέρεται στις καταστροφές που έχει υποστεί ανά τους αιώνες το μνημείο, από τους ανθρώπους. Οι πρώτοι χριστιανοί έκαναν αρκετές καταστροφές στα μνημεία και στα γλυπτά για διάφορους λόγους, ορισμένες φορές επειδή απλώς τους είχε σκανδαλίσει η γύμνια των αγαλμάτων. Η ιδέα του φιλμ ήταν να διατρέξουμε τις καταστροφές που έχει υποστεί το μνημείο από το ανθρώπινο χέρι για να φτάσουμε και στη μέγιστη καταστροφική πράξη του Ελγιν. Τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετώπισε, άλλωστε, το μνημείο ήταν από τους ανθρώπους. Αν δεν υπήρχαν αυτές οι καταστροφικές παρεμβάσεις ίσως η Ακρόπολη να είχε παραμείνει όπως ήταν στην εποχή του Περικλή, πριν από 2.500 χρόνια. Οσο για τις αντιδράσεις των εκπροσώπων της Εκκλησίας, δεν με ξαφνιάζουν. Η Εκκλησία αρνείται πάντοτε την πραγματικότητα, για να σώσει το δόγμα της. Νόμιζα ότι η Ελλάδα είχε ξεφύγει απ' όλες αυτές τις μικρότητες... Λυπάμαι πολύ!»
Πηγή : tvxs.gr

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009